အာဠာဝက အမည္ခံ သခင္ဖိုးလွျကီး
၁၂၉၉ - ခု၊ ၁၃ဝဝ ျပည့္နွစ္ ေရနံေျမ သပိတ္ ေခါင္းေဆာင္တဦး ျဖစ္ခဲ့သူမွာ အာဠာဝက အမည္ခံ သခင္ဖိုးလွျကီး ျဖစ္ပါသည္။ ဖိုးလွျကီးသည္ မေကြးခရိုင္၊ သရက္ေလးပင္ ရြာ၌ ေမြးဖြားသည္။ မိဘမ်ားမွာ သာမန္ ဆင္းရဲသား ဇနီးေမာင္နွံမ်ား ျဖစ္ျကသည္ဟု ဆိုသည္။ မိဘမ်ား၏ အမည္မ်ားနွင့္ ဖိုးလွျကီး ေမြးသကၠရာဇ္ကို အတိအက် မသိရေသးပါ။
ဖိုးလွျကီး၏ ေမြးသကၠရာဇ္ကို ခန့္မွန္း ယူဆမည္ ဆိုလွ်င္ ၁၉၃၈ - ခု ေရနံေျမ အေရးေတာ္ပံု ကာလ အတြင္း၌ သခင္ ဖိုးလွျကီး၏ အသက္သည္ ၃ဝ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ရွိသည္ ဟူေသာ အခ်က္ကို မွန္းဆေသာအားျဖင့္ သူ၏ ေမြးသကၠရာဇ္မွာ ၁၉ဝ၈၊ ၁၉ဝ၉၊ ၁၉၁ဝ - ခုနွစ္ေလာက္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆရန္ အေျကာင္း ရွိပါသည္။
ဇာတိမာန္
ဖိုးလွျကီး ၁၄ နွစ္သား အရြယ္ခန့္ေလာက္တြင္ ျဗိတိသွ် ကိုလိုနီ နယ္ခ်ဲ့ အစိုးရ၏ ဖိနွိပ္ ခ်ုပ္ခ်ယ္မႈကို ခံခဲ့ရသည့္ ျဖစ္ရပ္မွ စတင္ လာခဲ့သည္။ ဇာတိေသြး၊ ဇာတိမာန္မ်ား ရင္တြင္းမွ စတင္ ပ်ိုးေထာင္ လာခဲ့သည္။ ထိုေခတ္ကာလက ျမန္မာျပည္ကို အုပ္ခ်ုပ္ေသာ အဂၤႅိပ္ နယ္ခ်ဲ့ အစိုးရသည္ ေျမခြန္၊ ယာခြန္မ်ား မေပးေဆာင္နိုင္လွ်င္ ပစၥည္းသိမ္း၍ ေလလံပစ္သည္။ သိမ္းရန္ ပစၥည္း မရွိလွ်င္ လူကိုဖမ္း၍ ေထာင္ခ်သည္။ ဖိုးလွျကီး၏ ဖခင္မွာ ေျမခြန္ေဆာင္ရန္ ေငြလည္းမရွိ၊ သိမ္းရန္ ပစၥည္းလည္း မရွိသျဖင့္ လူဖမ္းျခင္း ခံရရွာေလသည္။ ၁၄ နွစ္သား အရြယ္ ခပ္ငယ္ငယ္ ဖိုးလွျကီးသည္ သူ့ဖခင္အား ပုလိပ္မ်ား ဖမ္းသြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ သူ့မိခင္က မ်က္ရည္စက္လက္နွင့္ “ေျမခြန္ မေပးနိုင္လို့ ဖမ္းသြားတယ္ သားရယ္” ဟူေသာ သူ့မိခင္၏ အေျပာကိုျကားရင္း သူ့ရင္တြင္း ျပည့္က်ပ္ ဆို့နစ္ေနေသာ ေဝဒနာကို ခံစားခဲ့ရရွာသည္။ သူ့မိခင္သည္ မက်န္းမာလ်က္ ပုလိပ္ကို ပုဆစ္တုတ္ ထိုင္ရင္း ေတာင္းပန္သည္ကို ဖိုးလွျကီး ျမင္သည္။ တိုးလွ်ိုး ေတာင္းပန္ေသာ အျပုအမႈမ်ိုးကို ဖိုးလွျကီး မနွစ္ျမို့။ တကယ္မရွိလို့ မေပးနိုင္သည္ကို ခြင့္လွြတ္ရန္သာ ရွိသည္။ ယခုကား ရက္စက္ရာ က်လြန္းသည္။ လူမဆန္ေသာ ျပုမႈခ်က္သာ ျဖစ္သည္ဟု သူယူဆသည္။ တိုင္းတပါးသားတို့၏ အုပ္စိုးမႈေအာင္တြင္ ေနရေသာေျကာင့္ ဤအျပုအမူမ်ိုး ခံစားရသည္ဟု ဖိုးလွျကီး ျမင္လာသည္။ နယ္ခ်ဲ့ အဂၤႅိပ္ကို ရြံမုန္းစ ျပုလာသည္။
ဖိုးလွျကီးသည္ နယ္ခ်ဲ့ အဂၤႅိပ္ကို ေတာ္လွန္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္လေရာင္၏ ညာလက္ရံုး ျဖစ္ခဲ့ဖူးသူ ဘုန္းေတာ္ျကီးေက်ာင္းတြင္ ပညာ သင္ျကားခဲ့ဖူးသည္။ ထိုဘုန္းေတာ္ျကီးသည္ ဖိုးလွျကီးအား ဗိုလ္လေရာင္ က်ဆံုးျပီးေနာက္ အေျခမက်သျဖင့္ ရဟန္းေဘာင္သို့ ကူးေျပာင္းခဲ့ရပံု၊ အဂၤႅိပ္တို့ ယုတ္ညံ့ - ညစ္ပတ္ပံု၊ ျမန္မာတို့ ဇာတိေသြးရွိပံု၊ ထက္ျမက္ပံု၊ အမ်ိုးကို ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းထိုက္ပံု၊ ျမန္မာ့ ေျမေပၚမွ ယုတ္မာေသာ နယ္ခ်ဲ့ အဂၤႅိပ္တို့ကို ေမာင္းထုတ္ရမည့္ပံု စသည္မ်ားကို ဇာတိမာန္ တကြ္ြ့ကေအာင္ ေျပာျပေလသည္။ ဖိုးလွျကီးသည္ တစထက္ တစ ဇာတိေသြး ဇာတိမာန္ တကြ္ြ့ကသည္ထက္ တကြ္ြ့ကလာေလသည္။
ကမၻာစစ္
၁၉၁၄ - ခု၊ ၁၉၁၅ - ခုနွစ္ ခန့္ေလာက္တြင္ ပထမ ကမၻာစစ္ပြဲျကီး ျဖစ္ပြားေလသည္။ အဂၤႅိပ္တို့သည္ ကမၻာစစ္ပြဲ အတြက္ စစ္သား စုေဆာင္းေသာ အခါ ျမန္မာျပည္မွ ျမန္မာ လူမ်ိုးမ်ားလည္း အမ်ားအျပား ဝင္ေရာက္ျကသည္။ ဤတြင္ အဂၤႅိပ္ကို ေတာ္လွန္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ ဘုန္းေတာ္ျကီးသည္ ဖိုးလွျကီးအား စစ္ထဲဝင္ရန္ တိုက္တြန္းသည္။ ကြၦန္အျဖစ္ ေနရမည့္ အတူတူ စစ္မႈထမ္းရင္း ကိုယ့္အတြက္ အျမတ္ ထုတ္သင့္သည္။ စစ္ရဲ့ အေတြ့အျကံုကို ကိုယ္တိုင္ တတ္သင့္သည္။ စစ္ပညာ တတ္ထားပါမွ တေန့ ဒီေကာင္ေတြကို ျပန္လွန္ တိုက္ခိုက္နိုင္မည္ စသည္ျဖင့္ စစ္ထဲ ဝင္ခ်င္ေအာင္ ေဟာေျပာသည္။
ဖိုးလွျကီးသည္ နဂိုကမွ အဂၤႅိပ္ကို မုန္းတီး ရြံရွာေနသူ တေယာက္ ျဖစ္၍ မျကာခင္ပင္ စစ္ထဲ ဝင္ခဲ့ေလသည္။ မက္ဆိုပိုေတးမီးယား စစ္ပြဲတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ စစ္တပ္၌ အမႈထမ္း ေနစဉ္တြင္ မ်က္နွာျဖူ အဂၤႅိပ္ စစ္ဗိုလ္မ်ားနွင့္ မ်က္နွာေျကာ မတည့္ေပ။ သူတို့အေပၚ အျမဲတမ္း မြာြ့ကတြ္ြ့ကတ္ ဘုက်က် ဆက္ဆံခဲ့သည္။ မျကာခဏလည္း အခ်င္း မ်ားခဲ့ရသည္။ ဖိုးလွျကီးသည္ မ်က္နွာျဖူ အဂၤႅိပ္ တပ္ျကပ္ တဦးနွင့္ ကပၸလီ စစ္သား တဦး လက္ေဝွ့ ထိုးရာမွာ မတရားသျဖင့္ ထိုးမႈေျကာင့္ အဂၤႅိပ္ တပ္ျကပ္ကို လက္ေဝွ့ တက္ထိုးသည့္ အျဖစ္ေျကာင့္ တညလံုး အခ်ုပ္ခံခဲ့ရသည္။ ゞင္းျပင္ စစ္ပြဲတြင္ ေအာင္ပြဲခံ၍ အရက္ေသစာ စားေသာက္ျကေသာ အခါ၌ ျဖစ္သည့္ ျဖစ္ရပ္မွာ စိ္တ္ဝင္စားစရာ ျဖစ္ရပ္ တခု ျဖစ္သည္။
ျဖစ္ရပ္မွာ ဤသို့တည္း။ အဂၤႅိပ္မ်ားသည္ ဘယ္အခါမဆို လူမ်ိုး ျခားထားေသာ အက်င့္ရွိသည္။ ကုလား၊ ျမန္မာ၊ ကပၸလီ စေသာ အျခားသူမ်ားကို သူတို့နွင့္ တန္းတူရည္တူ မထားေပ။ အစဉ္အျမဲ ခြဲျခားထားေလ့ ရွိသည္။ ယခု ေအာင္ပြဲခံရာ၌ အသားမည္း၊ အသားညို၊ အသားဝါ စစ္သားမ်ားက တျခား၊ သူတို့ လူျဖူ စစ္သားတို့က ရြက္ထည္တဲျဖင့္ တေနရာ က်က်နန လူခြဲ၍ စားေသာက္ျကသည္။ အစား အစာမ်ားမွာလည္း အစာခ်င္း မတူ၊ သူတို့က ပိုေကာင္းသည္။ ျကက္သားကင္၊ ျကက္သားေျကာ္၊ ဆိတ္သား၊ သိုးသား၊ အမဲသား စေသာ အေျကာ္အနွပ္တို့က တင္းျကမ္း၊ ဝီစကီ၊ ဘရမ္ဒီ စေသာ အရက္ ေသစာ တို့ကလည္း အေကာင္းစား၊ ေသာက္မကုန္ စားမခန္း။ အသားညို အသားမည္း၊ အသားဝါ အုပ္စုမွ ဖိုးလွျကီးသည္ ဤသို့ ခြဲျခားသည္ကို မခံရပ္နိုင္ ျဖစ္လာသည္။ သူ့စိတ္ထဲမွာ အေတာ္ေဒါသ ထြက္ေနသည္။ ထို့ေျကာင့္ ゞင္းအား ေပးလာသည့္ အရက္ခြက္ကို မေသာက္ဘဲ စားပြဲေပၚသို့ တအား ပစ္ေပါက္ ခ်လိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ စားပြဲေပၚသို့ ခုန္တက္ကာ “စစ္ေျမျပင္ တိုက္တုန္းက အတူတူ၊ ခု ေအာင္ေသ ေအာင္သားစားတဲ့ အခါက်ေတာ့ ခြဲျခား ထားျကတယ္။ အဂၤႅိပ္ေတြ သိပ္လူပါးဝတယ္။ ကုလားလဲ ကြ်န္ မဟုတ္၊ ျမန္မာလဲ ကြ်န္ မဟုတ္၊ ကပၸလီလဲ ကြ်န္ မဟုတ္။ အဂၤႅိပ္ ေမ်ာက္ေကာင္ေတြက မတရား ကြ်န္လုပ္ထားလို့ ခံေနရတယ္။ ဒီထဲမွာ သတၱိရွိတဲ့သူ ထြက္ခဲ့ျက။ အဂၤႅိပ္ေမ်ာက္ေတြနဲ့ အရက္အတူတူ ေသာက္မယ္ကြ” ဟု ကုလားလို ေျပာလိုက္သည္။ အားလံုးျငိမ္၍ နားေထာင္ ေနျကသည္။ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္၊ အံ့အားသင့္ ေနျကသည္။ ကုလားစစ္သား ၃ ေယာက္ခန့္ ေနရာမွထကာ ဖိုးလွျကီး စကားကို ေထာက္ခံသည္။ အဂၤႅိပ္ စစ္သားမ်ားနွင့္ အရက္အတူ ေသာက္ရန္ သေဘာတူျကသည္။ ဖိုးလွျကီး ေခါင္းေဆာင္ေသာ လူတစုသည္ အဂၤႅိပ္ စစ္သားမ်ား ရွိရာ ရြက္ထည္တဲသို့ ဝင္ကာ ခပ္တင္းတင္းပင္ အသင့္ ထည့္ထားေသာ အရက္ခြက္မ်ားကို ရဲတင္းစြာ ေသာက္လိုက္ျကသည္။ အစားအစာမ်ားကိုလည္း ယူစားျကသည္။ မ်က္နွာျဖူ စစ္သားမ်ားသည္ ပထမ အံ့အားသင့္ ေနျကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဆဲဆိုကာ တဲအတြင္းမွ ထြက္သြားရန္ နွင္ထုတ္ျကသည္။ ဖိုးလွျကီးက ထြက္မသြားေသးဘဲ “ဘာလဲကြ၊ မင္းတို့က အေသခံ တိုက္ပြဲဝင္ေတာ့ အတူတူ၊ စားတဲ့ ေသာက္တဲ့ ေနရာက်ေတာ့ ခြဲျခမ္း ခြဲျခမ္းနဲ့၊ မင္းတို့ခ်ည္း ေကာင္းေကာင္းစားလို့ ဘာရမလဲကြ။” ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား တင္ထားေသာ စားပြဲကို ဆြဲေမွာက္ ပစ္လိုက္သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ထံုးစံအတိုင္း ဖိုးလွျကီးမွာ တပ္တြင္း အခ်ုပ္ ခံရေလသည္။ *လုပ္သားျပည္သူ့ သတင္းစာ ေဆာင္းပါး၊ ၁၁ - ၆ - ၁၉ရဝ။
ဖိုးလွျကီးသည္ စစ္ေျမျပင္တြင္ ၃ နွစ္ အမႈထမ္းခဲ့သည္။ ထိုစဉ္က စစ္ျပန္မ်ား ေျမယာကို ေပးေလ့ရွိသည္။ အမႈထမ္းလိုကလည္း ထိုက္သင့္ရာ အလုပ္ကို ေပးသည္။ တနည္းအားျဖင့္ အဂၤႅိပ္မ်ားအား ေလးစား ျကည္ညိုလာေအာင္ စည္းရံုးေသာ နည္းပရိယာယ္ တခုပင္ ျဖစ္သည္။ ဖိုးလွျကီးသည္ ဗမာ့ေျမကို ဗမာပိုင္သည္။ အဂၤႅိပ္က ေပးစရာမလိုဟု ယူဆကာ သပ္ဆိုင္ရာရံုးသို့ မသြားဘဲ ေျမယာမ်ားကို မယူခဲ့ေပ။
အလုပ္ျကမ္းသမား
ဖိုးလွျကီးသည္ ေရနံေျမ အလုပ္ျကမ္းသမား အျဖစ္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနသည္။ လစာနွင့္ အလုပ္အကိုင္ အေနအထိုင္မွာ မွ်တမႈ မရွိခဲ့။ ဆင္းရဲျပီး အလြန္ နံုခ်ာလွသည္။ လူစဉ္မီေအာင္ အနိုင္နိုင္ အားခဲရသည္။ အဂၤႅိပ္ မ်က္နွာျဖူမ်ားနွင့္ အဂၤႅိပ္ကျပားမ်ားမွာ တိုက္တာ အေဆာက္အအံုနွင့္ ကားနွင့္ ဝင္းျခံနွင့္ ဇိမ္ယစ္ ေနျက နတ္ျပည္ ေရာက္ေနျကသည္။ ဖိုးလွျကီးတို့လို အလုပ္ျကမ္းသမားမ်ား က်ေတာ့ ငရဲျပည္ ေရာက္ေန ျကသည္နွင့္ တူလွသည္။ အဂၤႅိပ္ မ်က္နွာျဖူမ်ားက နတ္ျပည္ နတ္သားေတြ၊ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြက ငရဲျပည္ ငရဲသားေတြ၊ အထက္ဘဝဂ္၊ ေအာက္အဝီစိ ျဖစ္ေနျကသည္။ ဖိုးလွျကီးသည္ ေရနံေျမ အလုပ္သမားျကီးမ်ား ဘဝ အေျခကို ရင္နာမိသည္။ မ်က္နွာျဖူမ်ား မတရား အုပ္စီးထားမႈကို ေလ့လာသည္။ စူးစမ္းသည္။ ဆင္ျခင္သည္။ အလုပ္သမားမ်ားကို မ်က္စိပြင့္ရန္ ေဆာ္ဩသည္။ သတၱိ ရွိေစရန္ ေသြးစည္းသည္။ စည္းလံုး ညီညြတ္မႈ ရွိရန္ ဖန္တီးသည္။
ဖိုးလွျကီးသည္ ေရနံေျမ စတိုစာေရးျကီး ဦးညီခင္၏ သမီး မညြန့္နွင့္ အိမ္ေထာင္က်သည္။ လူငယ္ခ်င္း ေမတၱာမွ်၍ ခိုးေျပးျကျခင္း ျဖစ္ေသာေျကာင့္ မညြန့္၏ မိဘမ်ားက အေမြျပတ္ စြန့္ပစ္ခဲ့သည္။ ဖိုးလွျကီးတို့ ဇနီးေမာင္နွံကား တူနွစ္ကိုယ္ တဲအိုပ်က္မွာ ေနရေစကာမူ ေပ်ာ္တျပံုးျပံုး ေမာ္မဆံုးခဲ့၊ ခ်စ္တာသာ ပဓာန ဆိုရိုးစကား ရွိခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။
၁၉၃၈ ခုနွစ္တြင္ အလုပ္သမားမ်ားက တစ္နွစ္လွ်င္ လုပ္ခမပ်က္ ခြင့္ရက္ ၃ဝ ရက္ ေပးရန္ ေတာင္းဆိုျကသည္။ ယင္းအျပင္ လိုလားခ်က္ ၁၂ ခ်က္ကိုပါ ေတာင္းဆို လိုက္ျကသည္။ အဂၤႅိပ္ မ်က္နွာျဖူပိုင္ ကုမၸဏီမ်ားက လိုက္ေလ်ာျခင္း မျပုသျဖင့္ ၁၉၃၈ ခု၊ ဇန္နဝါရီလ ၈ ရက္ (၁၂၉၉ ခုနွစ္၊ ျပာသိုလဆန္း ၈ ရက္) စေနေန့တြင္ ေရနံေျမ သပိတ္ျကီး စတင္ ေမွာက္ျကသည္။ လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ရန္ သခင္ေလးေမာင္၊ သခင္ျမ၊ သခင္သင္၊ သခင္ခင္၊ သခင္ေအာင္ေဖ၊ သခင္ခ၊ သခင္ဘတင္၊ သခင္လွိုင္၊ ဦးဘလွိုင္၊ သခင္ဖိုးလွျကီး တို့အား ေရြးခ်ယ္ျကသည္။ သပိတ္တပ္ကို ရန္ကုန္သို့ ခ်ီတက္ရန္ သခင္ဖိုးလွျကီး ေခါင္းေဆာင္၏။
အာဠာဝက
မေကြးသို့ ေရာက္ေသာအခါ သခင္ ဖိုးလွျကီးကို အဂၤႅိပ္ လက္ပါးေစတို့က ဖမ္းလိုက္သည္။ သပိတ္တပ္ နတၱလင္းသို့ ေရာက္ေသာ အခါ (ဒီဇင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန့တြင္) သခင္ဖိုးလွျကီး ျပန္လြတ္လာသည္။ သခင္ ဖိုးလွျကီးသည္ သပိတ္တပ္နွင့္ ထပ္မံ ေတြ့ျပန္ေသာ အခါ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္ျပန္ေလသည္။ သခင္ ဖိုးလွျကီးကို သပိတ္ တပ္သားမ်ားက အားရ ရွြင္လန္းစြာျဖင့္ “အာဠာဝက - ကြ” ဟု အမည္ေပး ကင္ပြန္း တပ္ျကသည္။ ဤသည္မွ စျပီး “အာဠာဝက - သခင္ဖိုးလွျကီး” ဟု တြင္ရစ္ ခဲ့ေတာ့သည္။
အရူးေထာင္သို့
အာဠာဝက သခင္ ဖိုးလွျကီးသည္ ေရနံေျမ သပိတ္တပ္ျကီး ရန္ကုန္သို့ ေရာက္ေသာအခါ သပိတ္ စခန္းခ် ေနစဉ္ အတြင္းမွာပင္ ဓနိေတာ ဘီ၊ အို၊ စီနွင့္ အိုင္၊ ဘီ၊ စီ စက္ရံုမ်ားမွ အလုပ္သမားမ်ား အေရးကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
အခြင့္အေရးမ်ား ကိုလည္း ေတာင္းေစခဲ့သည္။ အဂၤႅိပ္ နယ္ခ်ဲ့ ဓနရွင္မ်ားသည္ သပိတ္ ေခါင္းေဆာင္ အခ်ို့ကို ဖမ္းသည္။ အခ်ို့ကို အျပစ္ေပး၍ ေထာင္ခ်သည္။ ေခါင္းေဆာင္ စာရင္း ေပးေသာ အခါ အာဠာဝက သခင္ ဖိုးလွျကီး အမည္ကို ပယ္ခ်လိုက္သည္။ ဦးေနွာက္မေကာင္း၊ ရူးေနျပီဟု အေျကာင္းျပကာ ဖိုးလွျကီးကို အရူးေထာင္သို့ ပို့လိုက္သည္။ စည္းလံုး ညီညြတ္ေနေသာ သပိတ္တပ္သားမ်ား ကိုလည္း ခြဲပစ္လိုက္သည္။
အာဠဝက သခင္ ဖိုးလွျကီး အရူးေထာင္မွ ျပန္လာေသာ အခါ သပိတ္တပ္သား ၂ဝဝ ခန့္သာ ရွိေတာ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္ အခ်ို့မွာ အခြင့္အေရး ယူသြားျကသည္။ အားနည္း ကြဲျပားေအာင္ ဓနရွင္ အဂၤႅိပ္တို့က အမ်ိုးမ်ိုး အဖံုဖံု လုပ္ေဆာင္ ဖန္တီးျကသည္။ သခင္ ဖိုးလွျကီးမွာ စိတ္အပ်က္ျကီး ပ်က္ကာ ကိုရင္ျကီး ဝတ္သြားရွာသည္။ ကိုရင္ျကီးဝတ္နွင့္ “သပိတ္စစ္ပြဲ” အမည္ရွိ စာအုပ္ကို ေရးသည္။ ရေသာေငြကို ရန္ပံုေငြ အျဖစ္ သံုးသည္။ စိတ္မေလ်ာ့ေသးဘဲ လူဝတ္လဲကာ လက္က်န္ သံမဏိ သပိတ္တပ္ ၂ဝဝ ခန့္ျဖင့္ ေရွ့တလွမ္း တိုးျပန္သည္။ ပထမ သပိတ္စခန္းကို ေရွြတိဂံု ဘုရားတြင္ ထားသည္။ ေနာက္မွ ေျခာက္ထပ္ျကီး ဘုရား၊ ゞင္းမွတဆင့္ ကိုးထပ္ျကီးသို့ အဆင့္ဆင့္ ခ်ီတက္ကာ အဓိဌာန္ ျပုျကသည္။
သရဏဂံု တင္
အာဠာဝက သခင္ ဖိုးလွျကီးသည္ သံမဏိ တပ္သားမ်ားအား မိမိတို့ကိုယ္ကို မိမိတို့ သရဏဂံု တင္ရန္ တိုက္တြန္းျပီး အသုဘဖိတ္စာ ၁,ဝဝဝ ရိုက္၍ ေဝငွျပီး အစာငတ္ အေသခံ ဆနၵျပျကသည္။ ကိုးထပ္ျကီး ဘုရားရွိ သပိတ္ စခန္းသို့ ျကည့္ရႈလာေသာ ပရိတ္သတ္မ်ား တိုးမေပါက္ေအာင္ စည္ကားလွသည္။ ေဆးလိပ္၊ ကြမ္း၊ သားေရစာ စသည့္ ပစၥည္းမ်ား လႉဒါန္းျကသူ မ်ားမွာလည္း အမ်ားအျပား ရွိသည္။ ဦးပု ညြန့္ေပါင္း အစိုးရကလည္း ေက်ေအးရန္ အစြမ္းကုန္ ျကိုးစားျကသည္။ အလုပ္ျပန္ဝင္လွ်င္ စေပၚေငြ ၁ဝ က်ပ္၊ ထမင္းဖိုး ၃ က်ပ္ ေပးမည္ဟု ေဖ်ာင္းဖ်ျကသည္။ ဆရာျကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိုင္းကလည္း “တပည့္ေတြ ဘာမဟုတ္တဲ့ ပုရြက္ဆိတ္နဲ့ နပန္းလံုးျပီး အေသမခံနဲ့ဦး၊ ေ့ရွမွာ က်ားနဲ့လံုးဖို့ ရွိေသးတယ္” ဟု ဆံုးမျပန္သည္။ ယင္းတို့ေျကာင့္ သခင္ ဖိုးလွျကီးတို့ သံမဏိ သပိတ္တပ္သားမ်ား အစာျပန္စားရန္ ဆံုးျဖတ္ျပီး ေရနံေျမသို့ ျပန္ျကေလသည္။
အာဠာဝက သခင္ ဖိုးလွျကီးသည္ အလုပ္သို့ ျပန္မဝင္ေတာ့ဘဲ အလုပ္သမား အစည္းအရံုးတြင္ အခ်ိန္ျပည့္ ထိုင္ကာ အလုပ္သမား အက်ိုး ေဆာင္ရြက္သည္။ ၁၉၄ဝ ခုနွစ္တြင္ ေရနံေျမ စခန္းထ၍ လႈပ္ရွားရန္ အာဠာဝက သခင္ ဖိုးလွျကီးနွင့္ သခင္တစုတို့ ျကိုးစားျကျပန္သည္။ လုပ္သားထု လွြတ္ေတာ္ က်င္းပရန္ ျကံစည္ျကသည္။ အစည္းအေဝး ၂ ရက္ အလိုတြင္ လူဖမ္းဝရမ္းျပ၍ အာဠာဝကသခင္ ဖိုးလွျကီးနွင့္ အေပါင္းပါ သခင္တင္၊ သခင္ ဘိုးသာ၊ သခင္မာတို့ကို ဖမ္းသြားျကသည္။ သခင္ ဖိုးလွျကီးနွင့္ ေခါင္းေဆာင္ အခ်ို့အား ျမစ္ျကီးနား ခရိုင္သို့ နယ္နွင္ဒဏ္ ေပးလိုက္သည္။
ေရနံေျမသို့
ျမစ္ျကီးနား ခရိုင္တြင္ ဥမကြဲ သိုက္မပ်က္ ေနထိုင္ျကရင္း ဒုတိယ ကမၻာစစ္ျကီး နီးကပ္ လာေသာေျကာင့္ နယ္ခ်ဲ့ အစိုးရက အာဠာဝက သခင္ ဖိုးလွျကီးတို့အား ဗန္းေမာ္ေထာင္သို့ ပို့လိုက္သည္။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ ေအာင္ဆန္းတို့ ဦးစီးေသာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္မွ ဘီ၊ အိုင္၊ ေအနွင့္ ဂ်ပန္တပ္မ်ား ျမန္မာျပည္သို့ ဝင္ေရာက္လာေသာ အခါ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္သည္ သခင္ ဖိုးလွျကီးတို့အား ဗန္းေမာ္ေထာင္မွ ထုတ္ယူခဲ့သည္။ အျခား အဖမ္းခံ နိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ကိုလည္း ေထာင္မွ ထုတ္ယူ၍ ေနရင္းသို့ အသီးသီး ပို့ေပးခဲ့သည္။
အာဠာဝက သခင္ ဖိုးလွျကီးကိုမူ ဗန္းေမာ္ျမို့၏ အုပ္ခ်ုပ္ေရးမႉးအျဖစ္ တာဝန္ယူ အုပ္ခ်ုပ္ေစခဲ့သည္။ ဂ်ပန္တို့သည္ ေရနံေျမကို ျပန္စေသာ အခါ သခင္ ဖိုးလွျကီးသည္ မိမိ ထမ္းေဆာင္ေနေသာ အုပ္ခ်ုပ္ေရးမႉး ရာထူးကို ျပန္အပ္ခဲ့ျပီး ေရနံေျမသို့ ျပန္လာခဲ့သည္။
ဘဝနိဂံုး
ေရနံေျမသို့ ေရာက္ေသာအခါ သခင္ျမ၏ ေျပာျပခ်က္ အရ အျခား လုပ္ငန္းမ်ားကို မေပးဘဲ ေခ်ာက္ျမို့၏ အုပ္ခ်ုပ္ေရး ရာထူးကို ေပးသည္။ ဂ်ပန္ေခတ္ အတြင္း သခင္ ဖိုးလွျကီးသည္ အစာအိမ္ေရာဂါ ျဖစ္၍ သခင္ျမ၊ သခင္ေက်ာ္စိန္တို့၏ တိုက္တြန္းခ်က္ အရ ရန္ကုန္ ေဆးရံုျကီးသို့ တက္ေရာက္ ကုသရင္း ဘဝတပါးသို့ကြယ္လြန္ သြားရွာသည္။
