က်ေနာ္တို႔ႏွင့္ ဦးေဇာ္ျမင့္ေမာင္
သူဟာ အေျပာအဆိုႏုညံ့ခ်ိဳသာတယ္။
ယဥ္ေက်းတယ္။ ဟိတ္ဟန္ မမ်ားတတ္သူ။
မိဘမ်ိဳးရိုး ပညာတတ္အသိုင္းအဝို္င္းမွေပါက္ဖြားလာသူ။
သို႔ေသာ္ အဆင့္အတန္း မခြဲျခားတတ္။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အမရပူရ မဲဆႏၵနယ္ ၁ (အ
မရပူရ အေရွ႕ဖက္အပိုင္း) မွာဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး အနိုင္
ရခဲ့ပါတယ္။
မွတ္မိပါေသးတယ္။အေရွ႕ပိုင္း႐ြာမ်ားက တ႐ြာနဲ႔တ႐ြာသိပ္
ေဝးၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔တ႐ြာသြားလ်ွင္တညအနဲဆုံးအိပ္
ရတယ္။ သြားတာကလဲစက္ဘီးမ်ားနဲ႔သာ။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ
ကာလမ်ားကိုထိုနည္းနဲ႔ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ စည္းရုံး
ေရးခရီးသြားရင္းေရခ်ိဳးခ်င္လ်ွင္ တခါတရံဒုဌဝတီျမစ္ထည္း၊
တခါတရံ လယ္ေပးေရေျမႇာင္းထည္း။ ႐ြာသားမ်ားနဲ႔အတူ။
သူႀကိဳက္တာက ထိုေျမႇာင္းမ်ားမွဖမ္းရသည့္ လယ္ၾကားငါး၊
စည္းရုံးေရးသြားသည့္အခါလူငယ္မ်ားနဲ႔တေပ်ာ္တပါး။ ထို
စဥ္ကတည္းကလူငယ္မ်ားက သူနဲ႔စည္းရုံးေရးဆင္းရတာ
ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကပါတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့သူဟာ လူငယ္
မ်ိဳးဆက္နိုင္ငံေရးသမားေတြကိုခ်စ္တတ္သူမို႔ပါ။
တခုထူးျခားတာက သူဟာအေျပာခ်ိဳ ႏုညံ့သေလာက္၊ ယုံ
ၾကည္ခ်က္ခိုင္မာသူ၊ သစၥာေစာင့္သိသည့္အရာမွာတင္းမာ
သူ။တနည္းေျပာလ်ွင္နိုင္ငံေရးမွာေခါင္းမာသူလို႔ေျပာရေပ
မယ္။ ေနာက္တခ်က္က အဖြဲ႕၏စည္းမ်ဥ္းမ်ားအေပၚသိပ္
သည္းလြန္းသူပါ။
ေနာက္တခုက လုပ္ငန္းမ်ားမွာထင္ရွားေစလိုမႈထက္ ေသ
ခ်ာခိုင္မာသည့္ေအာင္ျမင္မႈကိုရွာေဖြတတ္သူပါ။ဆိုလိုတာ
က လုပ္ငန္းအေႏွးအျမန္ထက္၊ခိုင္ခန္႔တည္ၿမဲသည့္ေအာင္
ျမင္မႈကိုႏွစ္သက္သူလို႔ထင္ျမင္မိပါတယ္။
(သူနဲ႔လည္း မေတြ႕တာၾကာၿပီျဖစ္လို႔ သတိတရ သူနဲ႔လက္
တြဲခဲ့ရတဲ့ကာလမ်ားထည္းမွအနည္းငယ္ေျပာၾကည့္တာပါ)
