ဦးေအာင္ဆန္း အပိုင္း(၄)
ျဗိတိသွ်နွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေနြးျခင္း
ဂ်ပန္တို့ကို မဟာမိတ္မ်ားနွင့္ေပါင္း၍တိုက္ခိုက္ရန္ ဖက္ဆစ္ဆန့္က်င္ေရးအဖြဲ့၏ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ျဗိတိသွ်တို့ လက္ခံခဲ့ျခင္းမွာ အေရွ့ေတာင္အာရွ မဟာမိတ္တပ္မ်ား၏ စစ္ဦးစီးခ်ုပ္ ေလာ့ဒ္ေမာင့္ဘက္တင္၏ နိုင္ငံေရးပါး နပ္အေမွ်ာ္အျမင္ရွိမႈတို့ေျကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၄၂ ခုနွစ္ ျမန္မာနိုင္ငံမွ ျဗိတိသွ်တို့ ဆုတ္ခြာျပီးေနာက္ အိနၵိယ တြင္ အေဝးေရာက္အစိုးရရံုးစိုက္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအစိုးရကိုလွြမ္းမိုးေနေသာ အရာရွိမ်ားသည္ အမ်ိုးသားေရးစိတ္ ျပင္းထန္ေသာလူငယ္မ်ားက ゞင္းတို့၏ ဩဇာကို စိန္ေခၚျခင္းနွင့္ ゞင္းတို့၏အုပ္ခ်ုပ္ေရး ဝရုန္းသုန္းကားျဖစ္ေစ ရန္ လႈပ္ရွားခဲ့သည္ကို ခံခဲ့ရသူမ်ားျဖစ္ေပသည္။ ဤအရာရွိမ်ားသည္ ဖဆပလနွင့္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမွန္သ မွ်ကို လံုးဝဆန့္က်င္၍ ျဗိတိသွ်တို့ ျမန္မာနိုင္ငံကို ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ျပီးစ စစ္အုပ္ခ်ုပ္ေရးကာလအတြင္း ဖဆပ လကို မတရားသင္းေျကညာကာ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းကို နိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္အျဖစ္ ဖမ္းဆီးရန္ လိုလားျက ပါသည္။
ပိုမို၍ အဓိဌာန္က်စြာရႈျမင္နိုင္ေသာ အေနအထားတြင္ရွိေနေသာ ေမာင့္ဘက္တင္ကမူ ျမန္မာနိုင္ငံကိစၥမ်ားကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာေျဖရွင္းနိုင္ရာတြင္ ျမန္မာလူထုျကီးက မိမိတို့လြတ္ေျမာက္ေရးကို ေဆာင္ျကဉ္းေပးခဲ့သူဟူ၍ အသိ အမွတ္ျပုထားေသာ ပုဂၢိုလ္၏ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈကို ရယူရန္ လိုအပ္မည္ကို နားလည္သည္။ လူထု၏ စိတ္ ေနသေဘာထားနွင့္ ကင္းကြာေနေသာ စစ္အုပ္ခ်ုပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ အရပ္သားအရာရွိ၏ေနရာတြင္ လ်င္ျမန္ စြာပင္ ဝါရင့္တပ္မေတာ္အရာရွိတဦးျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ုပ္ရန္စ္အား ခန့္အပ္လိုက္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္း ေျဖရွင္းရေသာ လတ္တေလာ ျပႆနာတရပ္မွာ ဗမာ့မ်ိုးခ်စ္တပ္မေတာ္ဟု အမည္ ေျပာင္းထားေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ အနာဂတ္အေရးျဖစ္ပါသည္။ တပ္မ်ားကို ေကြ်းေမြးေရးနွင့္ လက္နက္ တပ္ဆင္ေပးေရး လုပ္ငန္းမ်ားသည္ လြန္စြာမွ ခက္ခဲေန၏။ မဟာမိတ္တို့ စစ္ေအာင္ပြဲခံျပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ ေမာင့္ဘက္တင္နွင့္ ေတြ့ဆံုေဆြးေနြး၍ ဗမာ့မ်ိုးခ်စ္တပ္မေတာ္ဝင္မ်ားသည္ မိမိတို့ဆနၵအ ေလ်ာက္ ျဗိတိသွ်လက္ေအာက္ရွိ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ထဲသို့ ဝင္လိုက ဝင္နိုင္ေစရန္ သေဘာတူလိုက္ပါသည္။
ဤသေဘာတူညီခ်က္၏ အေသးစိတ္အခ်က္မ်ားကို ၁၉၄၅ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ မဟာမိတ္စစ္ဦးစီးဌာန နွင့္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္လကၤ်ာ၊ သခင္သန္းထြန္းတို့ပါဝင္ေသာ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ့တို့ ကနၵီအ စည္းအေဝး၌ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျကသည္။ ကနၵီသို့အသြား ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ့ဝင္အခ်ို့ ကာလကတၱားျမို့တြင္ ေခတၱခ ဏရပ္စဉ္ သခင္သိန္းေဖနွင့္ေတြ့ဆံုျပီး ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္း၏ အနာဂတ္အေရးကို ေဆြးေနြးျက၏။ သေဘာ ထားအျမင္တခုအရ လာမည့္နိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ပါဝင္ရန္ လိုအပ္သည္။ “သူသည္သာ အမ်ိုးသား ေရးအင္အားစုအေပါင္းကို ညီညြတ္ေသာ တပ္ဦးတရပ္ျဖစ္လာေစရန္ စြမ္းေဆာင္ျပီး ေခါင္းေဆာင္မႈေပးနိုင္ မည့္ တဦးတည္းေသာ ပုဂၢိုလ္ျဖစ္သည္။”
သခင္သိန္းေဖမွအပ အျခားကြန္ျမူနစ္မ်ားတင္ျပေသာ အျခားအျမင္တခုအရ ဗိုလ္ခ်ုပ္သည္ နိုင္ငံေရးေခါင္း ေဆာင္တဦးရွိသင့္ေသာ အရည္အခ်င္းေပါင္းစံုမရွိ၊ လူမႈဆက္ဆံေရး ညံ့ဖ်င္းေနျပီး နိုင္ငံေရးနည္းပရိယာယ္မ ကြ်မ္းက်င္၊ ထို့ေျကာင့္ နိုင္ငံေရးစြန့္လွြတ္ျပီး တပ္မေတာ္ထဲတြင္သာ ေနသင့္သည္။ “ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲျကီး” တြင္ အင္အားစုအားလံုး၏ စည္းလံုးညီညြတ္ေရးရရွိေစရန္ ျမန္မာနိုင္ငံလိုအပ္ေနေသာ အမ်ိုးသားေခါင္းေဆာင္ သည္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသာလွ်င္ ျဖစ္ေျကာင္းကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ယံုျကည္ေသာ ဗိုလ္လကၤ်ာက ကြန္ျမူနစ္တို့ အျကံေပးခ်က္ကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ပံုရာ၌ “နိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ကို သူတို့သာလွြမ္းမိုးထားလို၍ ဗိုလ္ခ်ုပ္ကို ေဘးဖယ္ ထားျပီး သူတို့အလိုရွိေသာအခါမွ ဗိုလ္ခ်ုပ္အေနနွင့္ သြယ္ဝိုက္ေသာနည္းမ်ားနွင့္ အေထာက္အကူေပးရန္ျဖစ္ သည္။”
ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ နွစ္ဖက္သေဘာထားမ်ားကို နားေထာင္ျပီး ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ တပ္မေတာ္မွထြက္၍ နိုင္ငံေရးေရွ့တန္းမွ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲကို အစြမ္းကုန္ဆင္နွြဲေတာ့မည္။ ၁၉၄၅ ခုနွစ္ နွင့္ ၁၉၄၇ ခုနွစ္မ်ားအတြင္း ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အင္အားျကီးေသာ ေခါင္းေဆာင္တဦးအျဖစ္လည္း ေကာင္း၊ လူထု၏ ယံုျကည္မႈနွင့္ ေမတၱာကိုရရွိေသာ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ရွိ နိုင္ငံေရးသမားတဦးအေနနွင့္လည္း ေကာင္း ထင္ေပၚလာ၏။ ゞင္းအား စစ္တပ္အတြင္းသာ ေနေစလိုေသာသူတို့၏ ေဝဖန္ခ်က္မ်ားမွာ ခိုင္လံုမႈမရွိ ေျကာင္းကို အတိအလင္းျပနိုင္ခဲ့၏။
၁၉၄၅ ခုနွစ္ ေမလတြင္ ျဗိတိသွ်အစိုးရသည္ စကၠူျဖူစီမံကိန္းျဖင့္ ျမန္မာနိုင္ငံ အနာဂတ္အေပၚထားေသာ ゞင္း တို့၏ အေျခခံမူဝါဒကို ေျကညာလိုက္ပါသည္။ ထိုစီမံကိန္းအရ ဘုရင္ခံသည္ နိုင္ငံကို သံုးနွစ္ျကာတိုက္ရိုက္ အုပ္ခ်ုပ္ျပီး ကာလအားေလ်ာ္စြာ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားက်င္းပျခင္း၊ ျမန္မာေကာင္စီနွင့္ ဥပေဒျပုအဖြဲ့တို့တည္ ေထာင္ျခင္းတို့ကို ေဆာင္ရြက္သြားမည္။ ဤအခ်က္မ်ားသည္ ၁၉၃၅ ခုနွစ္ ျမန္မာနိုင္ငံအက္ဥပေဒပါ အခ်က္ အလက္မ်ားထက္ သာလြန္တိုးတက္ျခင္းသေဘာကို မေဆာင္ပါ။ ေကာင္စီနွင့္ ဥပေဒျပုအဖြဲ့ ျပန္လည္တည္ ေထာင္ျပီးမွ ေရွ့တဆင့္တိုး၍ ျမန္မာနိုင္ငံကို ဒိုမီနီယန္အဆင့္ရေစမည့္ အေျခခံဖြဲ့စည္းပံုဥပေဒကို ပါတီေပါင္းစံု က ေရးဆြဲရန္ျဖစ္ပါသည္။ သို့ေသာ္ ေတာင္တန္းနွင့္ နယ္စပ္ေဒသမ်ားသည္ ျပည္မနွင့္ ေပါင္းစည္းလိုေျကာင္း တိတိက်က် မေဖာ္ျပလွ်င္ သီးျခားေဒသမ်ားကို ဤစီမံကိန္း၌မထည့္ဘဲ ထားမည္ျဖစ္ပါသည္။
စကၠူျဖူစီမံကိန္းပါ အခ်က္အလက္မ်ား လံုးဝလက္ခံနိုင္ဖြယ္ မရွိေျကာင္းကို စစ္အုပ္ခ်ုပ္ေရး မျပီးဆံုးမီကပင္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းနွင့္ သခင္သန္းထြန္းတို့သည္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာမည္ျဖစ္ေသာ ဘုရင္ခံ ဆာရက္ဂ်ီ နဲလ္ေဒၚမန္ဆမစ္အား ရွင္းလင္းစြာအသိေပးျပီးျဖစ္ပါသည္။ ဖဆပလေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ゞင္းတို့ပါတီသာ နိုင္ငံကိုကိုယ္စားျပုေသာေျကာင့္ ゞင္းတို့သည္သာ စစ္အုပ္ခ်ုပ္ေရးကို အစားထိုးရန္ ယာယီအမ်ိုးသားအစိုးရ တရပ္ ဖြဲ့ခြင့္ရွိသင့္ေျကာင္း တင္ျပခဲ့ပါသည္။
ေဒၚမန္ဆမစ္သည္ စိတ္ေစတနာေကာင္း မရွိသူမဟုတ္ပါ။ သို့ေသာ္ သူ့အားဝိုင္းရံေနေသာ ဝန္ထမ္းအရာရွိ မ်ားနည္းတူ စစ္ျပီးေခတ္ျမန္မာနိုင္ငံ၏ ရႈပ္ေထြးေပြလီအေျပာင္းအလဲျမန္လွေသာ နိုင္ငံေရးဥတုကို နားမလည္ နိုင္ေခ်။ ဖဆပလအဖြဲ့ခ်ုပ္သည္ ျမန္မာျပည္သူအမ်ားစု၏ ေထာက္ခံမႈရရွိထားသည္ဟူေသာအခ်က္ကို ေဒၚမန္ ဆမစ္ ယံုျကည္လက္ခံရန္ အခက္အခဲေတြ့ေနျပီး ထိုအခ်ိန္၌ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ အေရးပါဆံုးပုဂၢိုလ္သည္ ဗိုလ္ ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းျဖစ္ေျကာင္းကို သူမျမင္၍မျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုအခ်က္ကိုလည္း လက္ခံရန္ ဝန္ေလးေန၏။
ထို့အျပင္ စစ္တြင္းကာလတေလွ်ာက္ မိမိ၏ အစိုးရအေပၚ သစၥာေစာင့္ခဲ့ေသာ ဝါရင့္ျမန္မာနိုင္ငံေရးသမားျကီး မ်ားကို ခ်ီးျမွင့္လိုေသာ အံ့ဖြယ္ရာမဟုတ္သည့္ ဆနၵသည္ သူ၏ နားလည္မႈကို ခ်ို့ယြင္းေစပါသည္။ ဝါရင့္နိုင္ငံ ေရးသမားမ်ား၏ က႑ဍ ေခတ္သစ္ျမန္မာနိုင္ငံ၌ မရွိေတာ့ျပီဟူေသာအခ်က္ကို သူမျမင္နိုင္၍ေသာ္လည္း ေကာင္း၊ မျမင္လို၍ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္နိုင္ပါသည္။ ျဗိတိသွ်အင္ပိုင္ယာ ျပိုပ်က္ျခင္းကို လက္မခံနိုင္ဟူ ေသာ ခ်ာခ်ီ၏ ဧကရာဇ္ စိတ္ဓာတ္ျပင္းျပသည့္ ခံယူခ်က္သည္ ျမန္မာနိုင္ငံကို အေထာက္အကူမျပုခဲ့ပါ။ ခ်ာခ်ီ အား ဝန္ျကီးခ်ုပ္ေနရာ၌ဆက္ခံသူ အတၱလီကလည္း ျမန္မာနိုင္ငံအတြင္းရွိ အယူအဆ၊ သေဘာထားအသြယ္ သြယ္ကို အကဲျဖတ္ရန္ အခက္အခဲေတြ့ေနရာ တိက်ေသာ မူဝါဒတရပ္ခ်မွတ္ရန္ ေနွးေကြးခဲ့၏။
၁၉၄၅ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ ေဒၚမန္ဆမစ္ ရန္ကုန္သို့ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာအခါ အရပ္သားအ စိုးရ ျပန္လည္ဖြဲ့စည္းလိုက္ျခင္းျဖင့္ ျမန္မာနိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ ျပီးဆံုးျပီျဖစ္ေျကာင္းကို အေလးအနက္ ျပသလိုက္ပါသည္။ သို့ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းနွင့္ ဖဆပလတို့၏ သေဘာထားကား ထိုကဲ့သို့ မဟုတ္ပါ။ ゞင္းတို့လိုလားေသာ လြတ္လပ္ေရးကို ゞင္းတို့ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားနွင့္အညီ ျဗိတိသွ်အစိုးရက ေပးရန္ပ်က္ကြက္ ပါက လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ ထပ္မံဆင္နွြဲရမည့္ အလားအလာကို ゞင္းတို့ မပယ္ခ်ထားပါ။
ပထမဦးဆံုးတိုက္ပြဲကား ဘုရင္ခံေကာင္စီဖြဲ့စည္းေရးကိစၥနွင့္ ပတ္သက္ပါသည္။ ဖဆပလသည္ ရာထူးေနရာ (၁၁) ေနရာအနက္ (၇) ေနရာတြင္ ゞင္းတို့အမည္တင္သြင္းေသာ ပုဂၢိုလ္မ်ားကို ခန့္အပ္ရန္ အတင္းအက်ပ္ ေတာင္းဆို၏။ ထို့အျပင္ ဘုရင္ခံေကာင္စီကို ゞင္းတို့မူလကေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ ယာယီအမ်ိုးသားအစိုးရပံုစံ ျဖစ္ ေစမည့္ အျခားလိုအပ္ခ်က္မ်ားကိုပါ တြဲ၍ေတာင္းဆိုလိုက္ပါသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း ျဗိတိသွ်အစိုး ရသည္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ျငင္းပယ္လိုက္ပါသည္။
ထို့ေနာက္ ေဒၚမန္ဆမစ္သည္ ေကာင္စီနွင့္ ဥပေဒအဖြဲ့ဝင္မ်ားအျဖစ္ အလယ္အလတ္လမ္းစဉ္သမားမ်ားဟု မိ မိယံုျကည္သူတို့ကို ခန့္အပ္လိုက္ပါသည္။ သို့ေသာ္ ထိုပုဂၢိုလ္မ်ားအနက္ ကပ္ပါးရပ္ပါး မင္းျမွောင္မ်ား၊ အမ်ိုး သားေရးသစၥာေဖာက္ ကိုယ္က်ိုးရွာသမားမ်ားဟု ျမန္မာအမ်ားက ယူဆထားသူအခ်ို့လည္း ပါဝင္ေနပါသည္။ ၁၉၄၆ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ အမ်ားသေဘာတူ တညီတညြတ္တည္းေထာက္ခံမႈျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းကို ဖဆပလဥကၠဌ တင္ျမွောက္လိုက္ပါသည္။ ကနၵီသေဘာတူညီမႈ ရွိထားပါေသာ္လည္း ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အ တြင္း ဝင္ေရာက္အမႈထမ္းျခင္းမရွိေသာ ဗမာ့မ်ိုးခ်စ္တပ္မေတာ္သား အမ်ားအျပား က်န္ေနပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းမ်ားနွင့္ အသစ္ဝင္လာသူမ်ားကိုေပါင္းကာ သူ့ျပည္သူ့ရဲေဘာ္အဖြဲ့ကို တည္ေထာင္လိုက္ပါသည္။
ျပည္သူ့ရဲေဘာ္အဖြဲ့တပ္သားမ်ားသည္ ယူနီေဖာင္းဝတ္ဆင္ကာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ စစ္ေလ့က်င့္ေရးမ်ား ျပု လုပ္ပါသည္။ ျပည္သူ့ရဲေဘာ္အဖြဲ့သည္ တရားဝင္အားျဖင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ ေနေသာ လူမႈေရးအဖြဲ့အစည္းတရပ္သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖဆပလ၏ လက္ရံုးတပ္ျဖစ္လာနိုင္ေသာ အေျခခံ အရည္အခ်င္းမ်ား ရွိေနေသာေျကာင့္ အစိုးရအတြက္ စိတ္မေအးဖြယ္ျဖစ္ေနပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္း သည္ ဘုရင္ခံ၏ မေက်နပ္ခ်က္မ်ားကို သိမ္ေမြ့စြာ တံု့ျပန္လိုက္ပါသည္။ ေျကညာခ်က္တရပ္တြင္ တပ္ဖြဲ့၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကိုေဖာ္ျပကာ ゞင္းတို့အနက္ တခ်က္မွာ “သူခိုးဓားျပ စေသာ ရာဇဝတ္မႈမ်ား ပေပ်ာက္ရန္နွင့္ ရပ္ရြာျငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးအတြက္ သက္ဆိုင္ရာအစိုးရအဖြဲ့ဝင္မ်ား၊ အျခားအဖြဲ့အစည္း၊ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားနွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္၍ ျပည္သူ့ကာကြယ္ေရးအတြက္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္” ျဖစ္ပါသည္။
ေဒၚမန္ဆမစ္လည္း မည္သို့အဓိပၸာယ္ေကာက္ရမည္ မသိျဖစ္ေနပါသည္။ ဘုရင္ခံသည္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္း နွင့္ ဖဆပလတို့ကိုကိုင္တြယ္ရာ၌ မနိုင္မနင္းျဖစ္ေန၏။ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္နွင့္ပတ္သက္၍ သူ စိတ္မပိုင္းျဖတ္ နိုင္။ လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ ခ်ီးက်ူးသည့္အခါမ်ားရွိသကဲ့သို့ ဇေဝဇဝါ၊ သံသယစိတ္မ်ား လွြမ္းမိုးသည့္အခါမ်ား လည္းရွိျပီး နာရီခ်ိန္သီးပမာ အေတြးနွစ္ဖက္အျကား စိတ္မတည္မျငိမ္ ျဖစ္ေန၏။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လြတ္လပ္ေရးရယူရာ၌ ျပည္သူလူထုခံေနရဆဲ အတိဒုကၡမ်ားကို ပိုမိုဆိုးဝါးေစမည့္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲကို မ လိုလားေျကာင္းအရိပ္အျမြက္ျပပါသည္။ တခ်ိန္တည္းတြင္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးရရန္အတြက္ လိုအပ္မည္ဆိုပါ က အျကမ္းဖက္နည္းမ်ားသံုးရန္ကို တြန့္ဆုတ္ေနမည္မဟုတ္ေျကာင္းကိုလည္း ထင္ရွားေစသည္။ လူထုစည္း ေဝးပြဲျကီးမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ဆနၵျပခ်ီတက္ေနစဉ္ ပုလိပ္လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးခဲ့ေသာ ေတာင္သူလယ္သ မားမ်ား၏ ဈာပနကဲ့သို့ေသာ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္အခမ္းအနားမ်ားတြင္လည္းေကာင္း ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျဗိတိသွ်အုပ္ခ်ုပ္ေရး၏ မူဝါဒမ်ားကိုရႈတ္ခ်ျပီး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တတိုင္းျပည္လံုး ဆထက္ထမ္းပိုး ျကိုး စားေဆာင္ရြက္ရန္ နွိုးေဆာ္ေနလ်က္ကပင္ လူအုပ္ျကီးမ်ားျငိမ္သက္စည္းကမ္းရွိေစရန္ ထိန္းသိမ္းထားနိုင္ ေျကာင္းျပသခဲ့၏။
သို့ေသာ္လည္း ေဒၚမန္ဆမစ္နွင့္ သူ၏ အျကံေပးပုဂၢိုလ္တို့သည္ ျပႆနာမ်ားကို ေအးခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းနိုင္ရန္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္း၏ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈလိုအပ္သည္ကို လက္ခံရန္ ဝန္ေလးေနျက၏။ ဖဆပလ၏ အင္ အားကိုစမ္းရန္ အျခားပါတီအဖြဲ့အစည္းမ်ား တည္ေထာင္၍ ရ၊ မရ စဉ္းစားျကသည္။ ဤကဲ့သို့ အားစမ္းရန္ စိတ္သန္ေသာ နိုင္ငံေရးသမားမ်ားကား ရွိပါသည္။ အဂၤႅိပ္စာေရးဆရာျကီးတဦး ဘုရင္ခံေကာင္စီဝင္မ်ားနွင့္ ပတ္သက္၍ ေရးသကဲ့သို့ ထိုနိုင္ငံေရးသမားမ်ားနွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ေရးနိုင္သည္မွာ ゞင္းတို့နွင့္ ဖဆပလ အျကား ကြာျခားခ်က္မ်ားသည္ လြတ္လပ္ေရးမူဝါဒမ်ားအေပၚ အေျခခံသည္ထက္ အာဏာရရွိေရးျပိုင္ဆိုင္မႈ အေပၚတြင္သာ အေျခခံပါသည္။ ထို့အျပင္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္း အမ်ိုးသားေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ထင္ေပၚေက်ာ္ ျကားလာျခင္းနွင့္ သူ့အား ျပည္သူတို့က ကိုးကြယ္သည္ဟုပင္ ေျပာရေလာက္မတတ္ ခ်စ္ခင္ျကည္ညိုျခင္းတို့ ေျကာင့္ အခ်ို့အသိုင္းအဝိုင္းမ်ားတြင္ မနာလိုမုန္းတီးစိတ္မ်ား ျပင္းျပေနပါသည္။
ေဒၚမန္ဆမစ္သည္ ဖဆပလကို စိန္ေခၚနိုင္ေသာ အင္အားစုမ်ား ေပၚေပါက္လာနိုင္မည့္ အလားအလာမ်ားကို သံုးသပ္ေနျပီး သူ၏ အျကံေပးပုဂၢိုလ္အခ်ို့က ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းအား နိုင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မႈ စြဲခ်က္ျဖင့္ ဖမ္း ဆီးရန္ နားပူနားဆာတိုက္ေနစဉ္ ဘုရင္ခံေကာင္စီဝင္ျဖစ္ေနေသာ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ကို လူသတ္ မႈနွင့္ စြဲခ်က္တင္လိုက္ပါသည္။ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ ခ်ီတက္လာစဉ္က ရြာသူျကီးတဦးအား ျဗိတိသွ် အလိုေတာ္ရိလုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္မႈ၊ ဖိနွိပ္ရက္စက္မႈနွင့္ အဂတိလိုက္စားမႈ စြဲခ်က္မ်ားတင္ကာ စစ္ခံုရံုးဖြင့္၍ စစ္ေဆးခဲ့ပါသည္။ စစ္ခံုရံုးမွခ်မွတ္လိုက္ေသာ ေသဒဏ္အျပစ္ကို ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ပါသည္။
ဤအမႈနွင့္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းကို ရံုးတင္စစ္ေဆးမည္ဆိုပါက သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ျဖစ္ရပ္လံုးစံုကို ေတြ့ျမင္ ခဲ့သျဖင့္ သက္ေသထြက္ဆိုေပးမည္ဟု ကမ္းလွမ္းလိုက္၏။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းကို ခ်က္ခ်င္းဖမ္းဆီးသင့္၊ မ ဖမ္းဆီးသင့္နွင့္ပတ္သက္၍ အစိုးရအဖြဲ့အတြင္း ဝိဝါဒကြဲျပားေန၏။ အရပ္သားျဗိတိသွ်အရာရွိအခ်ို့က ဖမ္းဆီး ေရးတိုက္တြန္းျကသည္။ ဤကဲ့သို့ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ အေျခအေနမ်ား ပိုမို၍ ရွင္းလင္းသြားေစမည္၊ ထျကြပုန္ ကန္မႈ ျဖစ္ေပၚေစမည့္ အလားအလာကိုလည္း ဖယ္ရွားနိုင္မည္။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းကို လူထုက မျကာမီ ေမ့ ေပ်ာက္သြားမည္ျဖစ္သျဖင့္ ျပႆနာမ်ားစြာလည္း ရွိမည္မဟုတ္ဟု ေထာက္ျပျကသည္။
ဤအခ်က္မ်ားကို ရဲမင္းျကီးက သေဘာမတူပါ။ စစ္အတြင္းျပစ္မႈမ်ားနွင့္ပတ္သက္၍ အေထြေထြလြတ္ျငိမ္းခ်မ္း သာခြင့္ ေပးရန္ရွိေနေျကာင္း၊ ဖဆပလနွင့္ ျပည္သူ့ရဲေဘာ္အဖြဲ့၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူကို ဖမ္းဆီးျခင္းသည္ ပုန္ကန္ေတာ္လွန္မႈကို တားဆီးသည္ထက္၊ ထျကြရန္လံႈ့ေဆာ္လိုက္သကဲ့သို့သာ ျဖစ္သြားနိုင္ေျကာင္း တင္ျပ ပါသည္။ ျမန္မာနိုင္ငံ စစ္ဌာနခ်ုပ္ေသနာပတိကလည္း ရဲမင္းျကီး၏အျမင္ကို ေထာက္ခံကာ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ ဆန္းသည္ အသိတရားနွင့္ ျပည့္စံုသူျဖစ္သျဖင့္ ပုန္ကန္ထျကြမႈတရပ္ကို စတင္မည္သူဟု မထင္ေျကာင္း တင္ ျပပါသည္။ ထို့အျပင္ သခင္ထြန္းအုပ္၏ ေျပာျကားခ်က္မ်ားအေပၚ မူတည္၍ ေဆာင္ရြက္သင့္မသင့္ကလည္း ဆင္ျခင္ဖြယ္ရာျဖစ္ေန၏။
ゞင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားသည္ သံသယမကင္းဖြယ္ျဖစ္သည့္အျပင္ ဂ်ပန္ေခတ္အတြင္း တာဝန္ဝတၱရားမရွိပါ ဘဲနွင့္ ゞင္းေဆာင္ရြြက္ခဲ့ေသာ ျကမ္းတမ္းသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားအေျကာင္းကို ဂုဏ္ဝင့္စြာ ေရးသားထုတ္ေဝထား ေသာ စာအုပ္ကလည္း ရွိေနေသးသည္။ ေဒၚမန္ဆမစ္သည္ သခင္ထြန္းအုပ္၏ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကို ဗိုလ္ခ်ုပ္ ေအာင္ဆန္းနွင့္ ေဆြးေနြးရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဤအမႈနွင့္ပတ္သက္၍ လံုးဝတာ ဝန္ယူကာ စစ္ခံုရံုးေတြ့ရွိခ်က္အရ ေသဒဏ္အျပစ္ေပးခဲ့ရေျကာင္း ရွင္းျပပါသည္။ ဘုရင္ခံလည္း တဖန္ မေဝခြဲ နိုင္ ျဖစ္ရျပန္သည္။ တဖက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေျဖာင့္မတ္မႈနွင့္ စိတ္သတၱိတို့ကို မ်ားစြာေလးစားမိ ၏။ တဖက္တြင္ကား သူ့အုပ္ခ်ုပ္ေရး၏ အဓိကအတိုက္အခံျဖစ္ေနသူကို လူသတ္မႈစြဲခ်က္တင္ကာ ဖယ္ရွားနိုင္ လိုက္ပါက နိုင္ငံေရးအက်ိုးအျမတ္ မည္မွ်ထုတ္နိုင္မည္ကိုလည္း ေတြးမိ၏။
ဤကိစၥနွင့္ပတ္သက္၍ ဝွိုက္ေဟာ(လန္ဒန္)အစိုးရက မိမိတို့သာဆံုးျဖတ္ရန္ အာဏာရွိသည္ဟု ကန့္သတ္ ခ်က္ထားျခင္းမွာ ကံေကာင္းသည္ဟူ၍ပင္ ေျပာရမည္ကဲ့သို့ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၄၆ ခုနွစ္ ဧျပီလ၊ ေဒၚမန္ဆမစ္ စကၤာပူသို့ အလည္အပတ္ေရာက္စဉ္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းကို ဖမ္းဆီးရန္ ညွြန္ျကားေသာ သံျကိုးစာေရာက္ လာ၏။ ဘုရင္ခံလည္း ညွြန္ျကားခ်က္အရ ေဆာင္ရြက္ရန္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ရန္ကုန္သို့ ျပန္ခဲ့၏။ ဝရမ္းမထုတ္မီ ေလးတြင္ အမိန့္ပယ္ဖ်က္လိုက္ေျကာင္း သံျကိုးေနာက္တေစာင္ ေရာက္လာေလသည္။ ဤကိစၥသည္ အုပ္ခ်ုပ္ ေရး၏ မေရရာလွေသာဩဇာကို ပိုမို၍ ယိုယြင္းလာေစသည္။ အုပ္ခ်ုပ္သူမ်ား၏ ေျခလွမ္းအားလံုးကို ဖဆပလ သည္ အစိုးရဌာနမ်ားအတြင္းရွိ ゞင္းတို့အား ေထာက္ခံသူမ်ားထံမွတဆင့္ သိေန၏။
ျဗိတိသွ်တို့သည္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ကို ဖယ္ရွားလိုေသာ္လည္း မထိဝံ့ဟူေသာသတင္းသည္ ျပန့္နွံ့သြား၏။ ေဒၚမန္ဆမစ္ လည္း အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းနိုင္ရန္ ျကိုးစားပါသည္။ စကၠူျဖူစီမံကိန္းကို လက္ေတြ့အေကာင္အထည္ေဖာ္ ၍ရမည္မဟုတ္ေျကာင္း လန္ဒန္အစိုးရကို ဝန္ခံအသိေပးျပီး ဖဆပလ လက္ခံနိုင္မည့္ ကမ္းလွမ္းခ်က္အသစ္ မ်ားကို တင္ျပေလသည္။ သို့ေသာ္ အခ်ိန္ကား ေနွာင္းခဲ့ေလျပီ။ ၁၉၄၆ ခုနွစ္ ဇြန္လတြင္ ပူပင္ေသာကမ်ားေန ေသာ ဘုရင္ခံျကီး ဝမ္းကိုက္ေရာဂါစြဲကပ္ေသာေျကာင့္ အဂၤႅန္သို့ ျပန္ရပါသည္။ ဇူလိုင္လမတိုင္မီ အတၱလီ သည္ ေဒၚမန္ဆမစ္ေနရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ရန္ဆ့္ကို ခန့္အပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။ ရန္ဆ့္အား ေရြးခ်ယ္ျခင္းကား သင့္ေလ်ာ္လွပါသည္။ သူသည္ စစ္အုပ္ခ်ုပ္ေရး အျကီးအကဲအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဉ္က ျမန္မာျပည္အ ေျခအေနကို ေကာင္းစြာသိနိုင္ခဲ့ျပီး ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းအပါအဝင္ ဖဆပလေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ သင့္ျမတ္သူ ျဖစ္၏။